پروفایل برنامه‌ریزی و کنترل پروژه
نادر خرمی راد

چطوری تو LinkedIn موفق باشیم؟

به‌روزرسانی: الان که بعد از هفت سال داشتم سری به مطلب‌های قدیمی سایت می‌زدم که لینک‌های از کار افتاده و مطالب منقضی شده رو پاک‌سازی کنم چشمم به این مطلب خورد. برای کسایی که الان اون رو می‌خونین ممکنه جالب باشه که بدونین فعالیت موثر در لینکدین همه جنبه‌های زندگی من رو طی این سال‌ها عوض کرد؛ از شریک کاری تا محل زندگی و مشارکت در پروژه‌های بین‌المللی. بگذریم، مطلب اصلی در ادامه میاد:

نمی‌دونم LinkedIn رو چقدر می‌شناسین؛ مهم‌ترین شبکه اجتماعی متمرکز بر مسایل حرفه‌ای. همون نقشی که فیس‌بوک تو دوستی‌ها و سرگرمی‌ها داره، LinkedIn تو دنیای کسب و کار داره. پس اگه عضوش نیستین یا فعالیتی نمی‌کنین پیشنهاد می‌کنم همین الان این کار رو شروع کنین. خود من تا حالا تمام کارهایی که از کشورهای به جز ایران گرفتم رو مدیون LinkedIn هستم.

به هر حال، الان دارم این مطلب رو می‌نویسم چون دیدم که خیلی از کسایی که تو شبکه من هستن بعضی مسایل حرفه‌ای رو تو این شبکه حرفه‌ای رعایت نمی‌کنن. پس چیزایی که به نظرم می‌رسه رو باهاتون در میون می‌ذارم:

عکس

دو جور عکس برای LinkedIn مناسبه: یکی عکس آتلیه‌ای و دومی عکسی که تو محیط کاری‌تون گرفته باشین. پس مثلا اگه یه عکس پای برج ایفل، در آغوش پارتنر یا در کنار دوستانتون گرفتین، نگهش دارین برای فیس‌بوک و یه عکس حرفه‌ای برای LinkedIn بگیرین.

تو عکس باید بشه شما رو دید و شناخت، پس مثلا یه عکس که وایسادین تو یه کارگاه و کل صورتتون به اندازه یه نقطه‌س هم مناسب نیست؛ بیشتر عکس باید صورتتون باشه.

زبان

می‌شه اسم و فامیل و بقیه مشخصاتتون رو به فارسی بنویسین؛ به هر حال افراد زیادی هستن که کل پروفایلشون رو به زبان مادری‌شون می‌نویسن. با این حال، LinkedIn یه شبکه بین‌المللی به حساب میاد و قراره که همه آدم‌ها مستقل از کشور و زبان مادری‌شون صرفا به خاطر مشترکات حرفه‌ای با هم ارتباط داشته باشن. پس پیشنهاد می‌کنم که اسمتون رو با حروف لاتین و پروفایلتون رو به زبان انگلیسی بنویسین.

موقع نوشتن اسم فراموش نکنین که حتما حرف اول اسم و فامیل رو با حروف بزرگ بنویسین (خیلی‌ها این کار رو نمی‌کنن متاسفانه) و بقیه با حروف کوچیک. البته تو بعضی کشورها رایجه که کل فامیلی با حروف بزرگ نوشته بشه، ولی فکر نمی‌کنم شما از اون کشورها اومده باشین.

در مورد سمت و حرفه‌تون دقیق باشین و اصطلاح‌ها و ترکیب‌هایی رو به کار ببرین که تو زبان انگلیسی استفاده می‌شه، نه این‌که سمتتون رو کلمه به کلمه ترجمه کنین. مثلا اون چیزی که ما بهش می‌گیم کارشناس برنامه‌ریزی و کنترل پروژه همون چیزی که تو زبان انگلیسی بهش می‌گن Project Planner؛ اگه مثلا بگین Project Planning and Control Professional، معنیش فرق می‌کنه، چون هم professional به معنی متداول کارشناس به کار نمی‌ره و هم اون چیزی که تو انگلیسی Project Controls می‌گن با اون چیزی که تو ایران «کنترل پروژه» می‌گن یه مقدار فرق می‌کنه. اگه یه «کارشناس برنامه‌ریزی و کنترل پروژه» هستین، کارتون مشابه اون کساییه که بهشون می‌گن Project Planner، پس باید همون اصطلاح رو به کار برد. در مورد بقیه حرفه‌ها و سمت‌ها هم ماجرا همینطوره. یه توصیه کلی هم می‌شه کرد: هیچوقت چیزی رو نباید کلمه به کلمه ترجمه کرد.

پیدا کردن همکاران

خوب، LinkedIn برای کسب و کاره، در نتیجه قرار نیست دوستانتون رو add کنین. اولین قدم اینه که کسایی که تا حالا همکارتون بودن رو پیدا کنین و به لیست شبکه‌تون اضافه کنین. تو قدم بعد کسایی که نوعی آشنایی حرفه‌ای باهاشون دارین رو اضافه می‌کنین؛ مثل کسایی که تو گروه‌های LinkedIn باهاشون آشنا شدین. وقتی با یه شرکت جدید آشنا می‌شین و کارت ویزیت رد و بدل می‌کنین، رایجه که بعدش اون‌هایی که کارت ویزیتشون رو بهتون دادن تو LinkedIn اضافه کنین. اگه خواننده این سایت هستین، نوعی آشنایی حرفه‌ای با من دارین، پس اگه دوست داشتین می‌تونین من رو هم به شبکه همکاران خودتون اضافه کنین.

همش همین! هیچ فرد دیگه‌ای رو قرار نیست اضافه کنین. مثلا قرار نیست کلمات کلیدی رو سرچ کنین و هر کسی که همکارتون بود رو add کنین؛ این کار خیلی غیر حرفه‌ایه و اصلا جالب نیست. اگه زیاده‌روی کنین ممکنه LinkedIn مجازاتتون هم بکنه. از اون گذشته، این کار نتیجه خاصی هم براتون نخواهد داشت.

نکته دیگه‌ای که در مورد add کردن افراد وجود داره اینه که وقتی درخواست رو می‌دین صفحه‌ای باز می‌شه و توش جایی برای وارد کردن یه پیام وجود داره. متنی پیش‌فرض اونجا نوشته شده، ولی باور کنین اون قسمت قابل ویرایشه! اگه از من می‌شنوین، هیچوقت و تحت هیچ شرایطی اون رو خالی یا در حالت پیش‌فرض نذارین. حتما متنی وارد کنین، به طرف بگین که خوشحال می‌شین با هم ارتباط داشته باشین، چون … و این‌که اون رو از چه طریقی می‌شناسین. این‌طوری خیلی مودبانه‌تر و حرفه‌ای‌تره.

فعالیت در گروه‌ها

باید گروه‌هایی که به زمینه کاریتون مربوط می‌شه رو پیدا کنین، توشون عضو بشین، تو صحبت‌ها مشارکت کنین، با آدم‌های جدید آشنا بشین و … یکی از مهم‌ترین اهداف LinkedIn اینه که آدم‌های حرفه‌ای با هم آشنا بشن. اگه سوالی دارین تو گروه بپرسین و جواب‌های دیگران رو دریافت کنین و اگه کسی سوالی کرده و می‌تونین کمک کنین یا نظری بدین، حتما مشارکت کنین.

تو کل دنیا قسمت خیلی بزرگی از فرصت‌های کاری از طریق سپردن به آشناها پر می‌شن. اینطوری خیلی ساده‌تر و مطمئن‌تره. مثلا من برای جایی نیاز به نیرو دارم، از عده‌ای از کسایی که می‌شناسم می‌پرسم که کسی رو با فلان مشخصات می‌شناسن که کارش خوب باشه یا نه. به هر حال، بعضی وقت‌ها به این ترتیب نمی‌شه نیرو پیدا کرد. اونوقته که اعلام عمومی می‌شه. جالبه بدونین که وقتی یه فرصت شغلی اعلام عمومی می‌شه، خیلی بیشتر از نصف کسایی که در نهایت جذب می‌شن از طریق LinkedIn انتخاب می‌شن (منظورم تو آمریکا و اروپاس). در حالت کلی هم وقتی دارن در مورد کسی تحقیق می‌کنن، یکی از جاهایی که سر می‌زنن LinkedIn هست و دنبال این می‌گردن که طرف تو گروه‌ها فعال هست یا نه. از نوع فعالیتش می‌تونن بفهمن که چقدر اطلاعات داره و از اون مهم‌تر، چقدر توانایی کار گروهی داره. این توانایی معمولا از دانش و مهارت مهم‌تره و کسایی که تو گروه‌ها فعال هستن معمولا توانایی کار گروهی خوبی هم دارن.

فرستادن آپدیت

تو LinkedIn هم می‌شه مثل فیس‌بوک تو پروفایلتون update بذارین؛ مطالب کوتاه، یا ارجاع به مطالب دیگه. اگه می‌خوان تو LinkedIn موفق باشین سعی کنین آپدیت‌های خوب و حرفه‌ای بذارین. از یه آدم فعال انتظار می‌ره که دایما در حال جستجو و مطالعه مطالب مرتبط با حرفه‌ش باشه؛ در این صورت هروقت یه مطلب جالب دیدین، تو آپدیت‌هاتون معرفیش کنین.

یه نکته خیلی مهم هم وجود داره؛ هیچوقت آپدیت‌های سرگرم‌کننده نباید بذارین. عکس و فیلم و شعر و داستان و حرفای از نظر خودتون قشنگ و امثال اون‌ها (البته اگه شغلتون شاعری باشه قطعا فرق می‌کنه). همه این چیزها رو بذارین برای فیس‌بوک، تو LinkedIn هیچ چیزی به جز مسایل کاری نباید وجود داشته باشه.